Een paar weken geleden werd ik ziek; corona. Precies op de dag dat het zo streng begon te vriezen.
Hé bah!….ik voelde enorme weerstand en ik had nog wel zo’n zin om de winter te ervaren. Ik wilde niet ziek zijn, maar ontspannen in de natuur; de kou kunnen voelen op mijn wangen tijdens een lange wandeling, warme thee drinken met een rozig gezicht, yoga doen en geven, meer tijd buiten in het bos door brengen, na denken en een dagboek bijhouden, lezen en gewoon genieten van de donkere en stille maand januari.
Maar misschien weet jij ook uit eigen levenservaring, dat na de eerste weerstand, als we ons eenmaal overgeven aan wat er op dat moment is, als we ontspannen en eenmaal vertrouwen op de stroom van het leven, de dingen prachtig samen vallen waardoor we de dingen beter leren te begrijpen. Een antwoord vinden waarom we misschien door een periode van stilstaan en uitdagingen moesten gaan.
Ik ben dus blij om hier in mijn stille huis te zijn, omringd door kalme weilanden en een lieve buurvrouw die mij spontaan (omdat ik volgens haar moet aansterken) een warme gebakken vis bracht, hahaha….
Eenmaal koortsvrij ging ik kleine eindjes lopen in de natuur omdat ik wist dat dit mij goed zou doen, dat ik ervan zou gaan helen. Afgelopen maanden ben ik namelijk veel in het bos geweest om mij te ontwikkelen tot Shinrin Yoku Gids (ik volg sinds september de opleiding tot bosbadgids) en ik ben compleet verrast door wat ik al heb mogen ervaren en ontdekken:
Een fragmentje uit mijn Bosbad dagboek:
Diep in het bos trokken twee grove dennen uit één stam me aan. Bij deze twee kan ik mijn volgende oefening mooi doen, dacht ik. Als een magneet bewoog ik naar ze toe.
Omdat het regende besloot ik niet te gaan zitten maar te blijven staan. Toen het harder begon te regenen moest ik de oefening onderbreken om mijn poncho aan te trekken. Hierdoor lukte het me niet om mij te verbinden met hun wortels, de aarde en gemeenschap onder de grond.
Toen ben ik maar met mijn buik en borst tegen de stam aan gaan leunen en keek omhoog naar de twee kruinen die ontspannend heen en weer bewogen...., ontspannend heen en weer......bewogen....ontspannend.....
De regendruppels drupten rustig en vertragend naar beneden...., rustig en vertragend,... rustig.... naar beneden....Het had een hypnotiserend effect op mij.
Het werd stil en de tijd was weg. Rust in mijn lijf.
Binnenkort zal ik wat meer gaan vertellen wat een bosbad voor jou zou kunnen betekenen.
Liefs, liefs, liefs..